Rynek pracy w Niemczech

Autonomia taryfowa

Strony układów zbiorowych – związki zawodowe i pracodawcy – negocjują niezależnie od państwa układy zbiorowe pracy. Państwo ustala ogólne warunki pracy, ale nie dyktuje warunków płacowych.

Tą kwestię oraz regulowanie innych spraw – np. długości urlopu i czasu pracy – pozostawia się w gestii stron układów zbiorowych. Płace minimalne wynegocjowane przez strony układów zbiorowych w niektórych branżach zapisano jednak w odnośnej ustawie.

(źródło: Tatsachen-ueber-deutschland.de)

Związki zawodowe i organizacje pracodawców

Największą centralą związkową jest Niem. Federacja Związków Zawodowych (DGB), licząca 6,3 mln członków. Reprezentuje ona interesy 8 związków zawodowych, z których największym jest IG Metall. Partnerami związków zawodowych w negocjacjach płacowych są związki pracodawców. Ich organizacja nadrzędna – Federalne Zrzeszenie Niem. Związków Pracodawców (BDA) – reprezentuje 2 mln przedsiębiorstw. Inne związki przedsiębiorców to Niem. Zrzeszenie Izb Handlowo-Przemysłowych (DIHK) i Federalny Związek Przemysłu Niem. (BDI).

Rynek pracy

W 2009 roku było w Niemczech 40 mln osób czynnych zawodowo. Liczba bezrobotnych – mimo kryzysu gospodarczego – wynosiła pod koniec 2009 roku 3,3 mln. Dobra sytuacja przed nastaniem kryzysu na skutek wzrostu gospodarczego lat poprzednich, programy koniunkturalne oraz takie środki, jak skrócenie czasu pracy w przypadku braku zleceń, powodują, że oddziaływanie kryzysu na rynek pracy nie jest zbyt duże.

Struktura zatrudnienia

Przeważająca część z 40 milionów zatrudnionych i osób pracujących na własny rachunek pracuje w Niemczech w sektorze usług, w handlu oraz w przemyśle produkcyjnym.  

Przydatne linki: wyszukiwarki pracy w Niemczech